Hagime

Przyłączam się do wszystkich hymnów pochwalnych dla tej książki. DELICJE. Były (chyba jeszcze są) takie ciastka, które dla pewnego pokolenia dzieciaków stanowiły spełnienie marzeń. Zjedzenie takiego ciastka dzieliłem na trzy etapy. Najpierw odgryzałem dookoła biszkopt oblany czekoladą, później dolny biszkopt a na zakończenie pomarańczowa galaretka z czekoladą. Z rozmów z rówieśnikami wiem, ze techniki i kolejność były różne ale najważniejsze było przedłużanie do maksimum obcowania z przyjemnością.

     Przypomniało mi się to w trakcie czytania „Madame”. Po początkowym zachłyśnięciu zacząłem dozować sobie lekturę do rozdziału, dwóch dziennie z żalem obserwując umykające strony. O cudownym języku i wątku miłosnym bliskim chyba większości uczniów napisano w wielu opiniach i trudno tu coś dodać. Mnie zachwyciło również to, w jak subtelny i elegancki sposób Antoni Libera „zmiażdżył” słusznie miniony system.